Resultaten

Uitvoering van het onderzoek
Een grote groep van 171 jonge vrouwen heeft deelgenomen aan het onderzoek. Alle vrouwen ontvingen de gebruikelijke behandeling voor hun depressie. Vaak bestond deze behandeling uit medicatie en een vorm van psychologische behandeling. Het merendeel van de deelnemers ontving meer dan één behandelvorm. De helft van de vrouwen volgde daarnaast de mindful yogatraining. 80% van deze deelnemers volgde in elk geval 5 van de 9 aangeboden sessies. Daarnaast was er ook een online module om het thuis oefenen te ondersteunen. De deelnemers maakten hier echter weinig gebruik van en slechts de helft van de deelnemers oefende minstens één keer per week thuis.

Resultaten
We hebben de resultaten geanalyseerd met behulp van statistische technieken waarin we de effecten voor de yogagroep en de controlegroep met elkaar hebben vergeleken. Uit de analyses kwam naar voren dat er geen verschil was tussen de beide groepen wat betreft afname van symptomen van een depressie. We zagen dat beide groepen opknapten, maar de yogagroep deed het niet beter dan de controlegroep. Een jaar na afloop van de training zagen we tijdens het diagnostisch interview wél dat in de yogagroep significant minder deelnemers nog voldeden aan de diagnose van een depressie, vergeleken met de controlegroep. Dus ook al hadden beide groepen gemiddeld genomen nog evenveel symptomen, er waren in de yogagroep minder deelnemers nog echt depressief. Daarnaast bleek het piekeren niet extra sterk te dalen in de yogagroep; wel was er een grotere toename van zelfcompassie in de yogagroep. Maar deze toename in zelfcompassie leek niet te hebben bijgedragen aan de afname van de depressieve klachten.

Conclusies
Uit ons onderzoek komt naar voren dat het toevoegen van mindful yoga aan de gebruikelijke behandeling van depressie voor jonge vrouwen niet direct leidt tot een verbetering van die behandeling. Echter lijkt de training wel enig effect te hebben, aangezien na een jaar minder vrouwen nog de diagnose van depressie hadden. Dat kan natuurlijk toeval zijn, maar het is ook mogelijk dat de vrouwen door de training op de één of andere manier toch beter hebben leren omgaan met hun symptomen, waardoor symptomen minder vaak leidden tot een diagnose. Daarnaast viel op dat de deelnemers relatief weinig thuis hadden geoefend. Mogelijk waren ze al druk met hun gebruikelijke behandeling, of hadden ze door hun depressie onvoldoende energie om te oefenen. Hierdoor hebben ze mogelijk te weinig kunnen profiteren van de training. Het zou kunnen dat een yogatraining beter past als terugvalpreventie, om bij herstelde deelnemers te voorkomen dat ze opnieuw een depressie krijgen. Herstelde deelnemers hebben misschien meer tijd en energie om echt van de training te profiteren. Of dat ook echt zo is, zou eventueel vervolgonderzoek moeten uitwijzen.